پزشک خانواده

پزشک خانواده

 آیا شما پزشک شخصی دارید؟

                                                                       

آیا شما پزشک شخصی دارید؟ اگر ندارید باید اقدام کنید. این نکته که یک پزشک خاص شرح حال پزشکی شما را بداند و مسئولیت نگهداری سوابق درمانی شما را به عهده گیرد اهمیت دارد. اگر از یک مشکل جدی رنج میبرید -پزشک شخصی آمادگی مراقبت از شما را دارد و با اطمینان شما را به بهترین بیمارستان یا درمانگاه (کلینیک) میفرستد و مراقبت میکند که شما تحت مراقبت بهترین متخصص قرار گیرید.            در یک جامعه پر تحرک -اکثر ما (همچنین پزشکان) -حداقل زمانی که خود یا پزشکمان به جایی نقل مکان میکنیم دیر یا زود باید در جستجوی یک پزشک شخصی باشیم. ((پزشک مراقبتهای اولیه ))باید توانایی برخورد با اکثر مشکلات درمانی شما را داشته باشد.  گرچه اغلب مردم برای مراقبتهای معمول به متخصصان اعتماد دارند یا هنگام بیماری به اورژانس یا درمانگاه سرپایی مراجعه میکنند -ولی این روش درست نیست.  متخصصان احتمالا تمایلی به برخورد با مشکلات جزئی پزشکی را ندارند.  یکی از دلایلی که آنها مشکل فراگیری یک تخصص را بر خود هموار میکنند -همین نکته است.      اگر قبلا در یک مرکز اورژانس تحت درمان نبوده اید این مرکز به پرونده پزشکی شما دسترسی ندارد. در صورتی که موردتان حالت فوریت نداشته باشد پزشکان ممکن است شما را نپذیرند.  آنها احتمالا از بهره گیری نادرست شما از خدمات درمانی ناراحت میشوند و به ندرت به موارد فرعیتر که نیاز به مراقبتهای پزشکی دارند توجه میکنند.               شما نه تنها به پزشک مراقبتهای اولیه نیاز دارید بلکه باید انتخاب خود را هنگام سلامتی و در زمانی که فرصت کافی دارید انجام دهید و مواردی مانند کیفیت-سهولت دسترسی-داشتن ارتباط بیمارستانی - و شخصیت پزشک را در نظر بگیرید.  وقتی بیمار شدید نیاز به مراقبت فوری دارید و فرصتی برای انتخاب پزشک ندارید . در جامعه 3 گروه از پزشکان میتوانند پزشک شخصی شما باشند که عبارتند از:     پزشک عمومی- پزشک خانواده (در حال حاضر در ایران پزشکی به این نام وجود ندارد)  و متخصصان داخلی .                       1- پزشک عمومی: پزشک عمومی برخلاف پزشک خانواده و متخصصان داخلی که سه تا چهار سال بعد از فارغ التحصیلی دوره آموزشی دارند -معمولا تنها یک سال آموزش اضافی میبیند. با این حال آنها اغلب تجربه زیادی دارند و اکثرشان پزشکان قابلی هستند . پزشکان عمومی به ندرت در کار زایمان شرکت میکنند.                                      2- پزشک خانواده: پزشک خانواده یک دوره دستیاری سه ساله را طی میکند و در امتحان مربوط به آن قبول میشود. (امتحان بورد) . او هر شش سال یکبار امتحان میدهد تا اعتبار گواهینامه دریافتی اش تمدید شود. پزشک خانواده در شش شاخه پزشکی آموزش میبیند که عبارتند از : کودکان -جراحی-داخلی-زنان و زایمان- روانپزشکی و پزشکی اجتماعی. آموزشها به گونه ای طرح ریزی شده اند که یک پزشک آگاه به مراقبتهای بهداشتی درمانی کلیه اعضای ..خانواده را تربیت کنند.         3-متخصص داخلی: متخصص داخلی نباید با کارورز رشته پزشکی (انترن) که در حال گذراندن اولین سال آموزشی پس از فارغ التحصیلی از رشته پزشکی است اشتباه شود.  متخصصان داخلی در زمینه طب داخلی (رشته ای از پزشکی که با اعضای داخلی بدن مانند: قلب-کلیه ها-روده ها-و ... سر و کار دارد) تخصص یافته اند.  آموزش تخصصی آنان شامل سه یا چهار سال تعلیمات پیشرفته بعد از به پایان رساندن دانشکده پزشکی است . متخصصان داخلی با آموزش بیشتر ممکن است در زمینه های خاص مثل: بیماریهای کلیوی(نفرولوژی) -قلب(کاردیولوژی) -غدد داخلی(آندوکرینولوژی)- خون (هماتولوژی)- سیستم ایمنی(ایمونولوژی)  فوق تخصص بگیرند.  ممکن است آنها زمینه کاری خود را به بیماریهای ویژه ای مانند سرطان(انکولوژی) -تورم مفاصل (روماتولوژی) یا آلرژی محدود کنند.                                      در اینجا سؤالاتی مطرح میشود که هنگام انتخاب پزشک باید از خود و دیگران بپرسیم:          *قضاوت سایر پزشکان جامعه نسبت به این پزشک چیست؟ اعتبار و شهرت نیک در میان همکاران بزرگترین عاملی است که پزشکان هنگام انتخاب پزشک خود در نظر میگیرند . توصیه پرستاران و سایر کارکنان خدمات درمانی را جویا شوید. آنها پزشکان را هنگام کار دیده اند و اغلب توانایی ارزیابی و قضاوت حرفه ای را دارند. همچنین میتوانید نظر دوستانی را که به آنها اعتماد دارید جویا شوید.  اگر شما پزشکی را در محل نمی شناسید تا از توصیه های او استفاده کنید - با بخش طب داخلی یا طب خانواده نزدیکترین دانشکده پزشکی تماس بگیرید. مرجع دیگر -بخش ارجاع امور پزشکی بیمارستان محل زندگی شماست . اگر چند پزشک به شما پیشنهاد شده است میتوانید بر مبنای عواملی مانند محل کار پزشک -طرف قرار داد بودن پزشک با بیمه درمانیتان یا احساس خود بعد از اولین ملاقات به انتخاب بپردازید.                                             *پزشک در کدام بیمارستان دارای امتیاز بستری کردن بیمار است؟ اگر در محل شما بیمارستان دانشگاهی وجود دارد -امتیاز بستری کردن نشاندهنده صلاحیت پزشک و آشنایی او با دانش روز پزشکی است. پزشکان در دانشکده به طور مداوم با همکاران خود در رابطه متقابل هستند و طرز کار آنها به طور منظم به وسیله سایر پزشکانی که قبلا ارزیابی شده اند مورد توجه قرار میگیرد.                       *آیا پزشک با بیمه درمانی شما طرف قرارداد است؟  آیا هزینه درمانی شما به شرکت بیمه تان فرستاده میشود یا باید مستقیما آن را بپردازید؟ این نکته مهم است زیرا در صورتی که پزشک با بیمه درمانی شما طرف قرارداد نباشد شما باید تفاوت هزینه درمانی و مبلغی را که بیمه پرداخت میکند بپردازید.                           *نهایتا شما باید با پزشک مورد نظر ملاقات و خود را به او معرفی کنید و ببینید آیا میتوانید به او اعتماد کنید و کلیه مسائل مربوط به سلامتی خود را با او مطرح کنید.  گاهی برای ملاقات اول هزینه ای تعلق نمیگیرد ولی اگر هزینه ای نیز داشت این سرمایه گذاری برای شروع برقراری ارتباط ارزشمند است. پزشک شما برای دقت و نکته سنجیتان ارزش قائل است زیرا اینگونه بیماران زیاد نیستند.                                                                     هنگام ملاقات به چند نکته توجه کنید:         *آیا توانسته اید برای ملاقات وقت بگیرید ؟اگر بیش از دو هفته در انتظار نوبت باشید نشاندهنده اینست که در آینده برای دیدن فوری پزشک خود دچار مشکل میشوید.                        *آیا پزشک نسبت به نشستن و گفتگو با شما قبل از شروع معاینه حساسیت دارد؟                    *آیا پزشک آزمایشهایتان را در صورت درخواست در دسترس شما قرار میدهد ؟                                 *آیا اتاق انتظار شلوغ است و شما باید مدت طولانی برای دیدن پزشک منتظر باشید؟  از سؤال کردن از بیماران منتظر در مورد شرایط معمول آنجا -اکراه نداشته باشید. پزشکانی که بیشتر از 20 دقیقه بیمارانی را که قبلا وقت گرفته اند منتظر میگذارند هنوز زمانبندی لازم برای استفاده از وقت خود و دیگران را نیاموخته اند.      در دیدارهای بعدی فرصت دارید طرز کار پزشک خود را ارزیابی کنید. از پزشکی که تشخیصی تلفنی میدهد و یا درخواست آزمایشهای گران و پر زحمت -برای مشکلی که به نظر کوچک میرسد درنگ نمیکند برحذر باشید.  توجه کنید که اغلب روشهای دیگری مثل : تغییر رژیم غذایی-تمرینات بدنی و تغییر عادت وجود دارند که ممکن است برای مشکلات جزئی بیشتر از دارو مؤثر باشند. 

 


 

تاريخ : جمعه 31 تیر1390 | 8:30 بعد از ظهر | نویسنده : دکتر عسل اشعری
تصمیم در مورد انتخاب بیمارستان برای بستری شدن در اغلب موارد توسط پزشکی که برگزیده اید گرفته میشود و بستگی به جایی دارد که پزشک در آن امتیاز بستری کردن دارد. فرصتهای مناسبی وجود دارد که شما پزشک خود را بر اساس محلی که در آن کار میکند انتخاب کنید. این تصمیم مستلزم آن است که مطالبی در مورد بیمارستانهای محل خود بدانید.    مثلا اگر یک مرکز خوب زایمان در محل وجود دارد -ممکن است انتخاب یک متخصص زنان و زایمان که در این مرکز کار میکند -مناسب باشد -اگر شهر شما آن قدر خوش اقبال است که یک مرکز دانشگاهی در آن وجود دارد -ممکن است مایل باشید که یکی از اعضای هیئت پزشکی دانشگاه را انتخاب کنید -بخصوص اگر مشکل پزشکیتان پیچیده باشد.    بیمارستانهای دانشگاهی مزیتهای متعددی نسبت به بیمارستانهای دیگر دارند. پزشکان عضو معمولا با آخرین روشهای درمانی آشنا هستند و تواناییهای تشخیصی و درمانی وسیعی دارند. اغلب بیماران توسط بیش از یک پزشک معاینه میشوند -به همین دلیل احتمال نادیده گرفته شدن خطاها از معاینه توسط یک پزشک -کمتر است.    درست است که شما ساعت شش صبح توسط گروهی دانشجو و دستیار پزشکی سفید پوش محاصره میشوید ولی به یاد داشته باشید که آنها به خاطر سؤال کردن و فراگرفتن آخرین مهارتهای درمانی آنجا هستند و اگر مشکل پزشکی پیچیده ای دارید -این برایتان فضای نامطلوبی نیست.  هرچه بیشتر در زمینه مشکل درمانی شما نیرو صرف شود بهتر است.  در اینجا نکاتی است که باید به خاطر داشته باشید.                *اگر به شما یا یکی از اعضای خانواده تان توصیه شد که یک اقدام درمانی پیچیده -مثل جراحی قلب باز -انجام دهید عاقلانه است بیمارستانی را پیدا کنید که در منطقه یا کشور بیشترین موفقیت را در انجام این عمل داشته است.               *اگر نمودار مرگ و میر بیماران مشابه شما در بیمارستان مورد نظر از حد متوسط بالاتر است -میتوانید علت را از پزشک جویا شوید .                                                                                                                 کاستن از هزینه های بیمارستانی:   اگر خودتان عهده دار هزینه های بیمارستانی هستید و یا قسمتی از آن را که تحت پوشش بیمه نیستند باید بپردازید حتما علاقه دارید روشهایی را که هزینه ها را بدون لطمه زدن به کیفیت درمانی کاهش میدهد بدانید.                              ۱-از پزشک خود سؤال کنید که آیا قبل از بستری شدن میتوانید آزمایشها و پرتونگاریهای لازم را به طور سرپایی یا در آزمایشگاههای بیرون بیمارستان انجام دهید. انجام آزمایشها خارج از بیمارستان ارزانتر است و شما احتمالا یک یا چند روز در بستری شدن صرفه جویی میکنید.                          ۲-از پزشک خود بپرسید که آیا بستری شدن تنها راه درمان است. مثلا بسیاری از اقدامات جراحی که قبلا نیازمند بستری شدن در بیمارستان بود در حال حاضر به طور سرپایی انجام میشود.                             ۳-بسیاری از نمایندگان بیمه قبل از بستری شدن در موارد غیر فوریتی (غیر اورژانس) و مدت کوتاهی بعد از بستری شدن فوریتی (اورژانس) خواستار کسب مجوز هستند. اطمینان حاصل کنید که این مجوزها دریافت شوند.                 ۴-ببینید آیا بیمه شما خواستار جویا شدن نظر پزشک دیگر در مورد درمان تجویز شده هست یا نه .         ۵-در صورتحساب خود دقت کنید و ببینید بیش از روزهایی که بستری بوده اید یا برای اقداماتی که انجام نشده است -برایتان هزینه ای منظور نشده باشد.  به خاطر داشته باشید که برخی بیمه ها برای آزمایشهای معمول بیمارستانی که با دستور پزشک نباشند وجهی پرداخت نمیکنند. هنگام انجام اولین آزمایش خون یا ادرار -سؤال کنید که آیا این اقدامات طبق تجویز پزشک بوده است یا نه .                                         انتخاب بیمه درمانی: اگر شما یا همسرتان کار میکنید جای خوشوقتی است و مشمول بیمه درمان تکمیلی کارکنان که بیمه درمان گروهی نیز خوانده میشود قرار میگیرید. برای این نوع بیمه باید ارزش قائل شوید زیرا ارزانترین نوع بیمه درمانی قابل دسترس است.           اما اگر کار شخصی دارید یا کارفرمای شما تشکیلات کوچکی دارد که مشمول بیمه درمانی تکمیلی نمیشود و یا اگر امکاناتی که بیمه های درمانی اجتماعی اجباری فراهم میکند برای تأمین نیازهای بهداشتی شما کافی نیست -چه راه حلی وجود دارد؟      اینها شرایطی هستند که ضرورت بیمه درمانی فردی را برای پوشش و حمایت افراد و خانواده های غیر وابسته به گروههای صنفی -مطرح میسازد. 
 
تاريخ : جمعه 17 تیر1390 | 3:30 بعد از ظهر | نویسنده : دکتر عسل اشعری

هنگامی که پزشکتان یک عمل جراحی بزرگ یا یک برنامه درمانی پیچیده را توصیه میکند جویا شدن نظر متخصص دیگر در این زمینه اغلب مفید است . این فرصت خوبی است که ممکن است از یک عمل جراحی غیر ضروری یا یک درمان خطرناک جلوگیری کند . این نظر مشورتی دید شما را از وضعیت بیماری وسیعتر میکند و این امکان را فراهم میسازد که از بهترین نوع درمان استفاده کنید. تصور نکنید که با این کار به پزشک خود اهانت کرده اید -بلکه باید بدانید که انجام این عمل معقول به خاطر مسئولیتی است که در قبال سلامتیتان دارید.    قبل از ملاقات -از طریق فرستادن پرونده درمانی و نتایج آخرین آزمایشهای پزشکی خود به پزشک مورد مشاوره میتوانید در وقت و هزینه صرفه جویی کنید.  مطمئن شوید که نظر مشورتی به وسیله پزشک کاملا مستقلی داده میشود. این ممکن است به معنی لزوم انجام یک مسافرت باشد بخصوص اگر در مناطق روستایی زندگی میکنید ولی وقت و کوشش شما با ارزش است.  در اکثر موارد دو متخصص با هم موافقند . در غیر این صورت شما باید نظر پزشک ثالث را جویا شوید. حتی اگر برای این کار هزینه اضافه ای را متقبل میشوید بدانید که پولتان را بدرستی خرج کرده اید. وقتی مطمئن شدید تصمیمتان درست است توصیه های پزشک را بهتر پیگیری میکنید . بیمار خوب تمایل دارد زودتر بهبود یابد.                                                                       سؤالاتی که باید در مورد هر دوره درمانی بپرسید:      سؤالاتی که باید در مورد هر برنامه درمانی مورد نظرتان پاسخ داده شود و بخصوص پرسشهایی که در نظرخواهی دوم باید تأکید شود عبارتند از:        1-پزشک در مورد مشکل شما چه میگوید؟                     2-چه چیزی در درمان توصیه شده دخالت دارد؟              3-شما از درمان پیشنهادی احتمالا چه سودی میبرید؟                4- خطرهای همراه کدامند و احتمالا چگونه روی خواهند داد؟                   5-دوره نقاهت چه مدت طول میکشد و چه چیزی در آن دخالت دارد؟                          6-پیش بینی هزینه درمانی چقدر است؟ آیا بیمه شما همه آن را تقبل میکند؟                  7-اگر اقدام به درمان نکنید چه خواهد شد؟       8- آیا شیوه های دیگری برای درمان شما وجود دارد که در گام اول امتحان شوند؟ 

 


 


.:

 

 

 

 

 





:: موضوعات مرتبط: بخش پزشکی وبلاگ , ,
:: برچسب‌ها: پزشک خانواده , پزشک , خانواده , پزشکی , دکتر , طرح پزشک خانواده , طرح پزشک خانواده دولت , روستای فرخار , فرخار ,
|
امتیاز مطلب : 12
|
تعداد امتیازدهندگان : 4
|
مجموع امتیاز : 4
نویسنده : محمدرضا اربقایی
تاریخ : پنج شنبه 30 / 3 / 1392
مطالب مرتبط با این پست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: